Kalendarz babiloński

Najstarszym znanym kalendarzem jest kalendarz babiloński, stworzony w Babilonii w czasach Hammurabiego, czyli XVIII/XVII w. p.n.e. Oprócz Babilończyków według tego kalendarza czas odmierzali też Asyryjczycy i Persowie. Najpierw kalendarz babiloński był oparty na miesiącach księżycowych, później uzupełniono go o obserwacje słońca. Rok miał 12 miesięcy: Nisan, Ajaru, Simanu, Du’uzu, Abu, Elulu, Taszritu, Arahasamna, Kislimu, Tebetu, Szabatu, Adaru. Każdy z nich miał 30 dni. Tydzień, podobnie jak nasz, miał siedem dni. Ponieważ podstawą był rok księżycowy następowały przesunięcia w stosunku do roku słonecznego. Żeby im zapobiec wprowadzono 13 miesiąc, drugi Adar, który był dodawany 7 razy zgodnie z 19 letnim cyklem Metona. Babilońska doba zaczynała się po zachodzie słońca. Rok rozpoczynał się w dniu równonocy wiosennej, to był początek miesiąca Nisan.