Hebrajczycy stosowali kalendarz księżycowy posiadający 12 miesięcy mających na zmianę 29 lub 30 dni. Były to miesiące księżycowe, więc hebrajski rok liczył sobie 354 dni. Żeby miesiące kalendarzowe pokrywały się z przyrodniczymi zastosowano cykl Metona, czyli dodawanie 13 miesiąca. Miesiące rozpoczynały się od nowiu księżycowego, a rok religijny zaczynał się jesienią, w miesiącu Tiszri. Pierwszym miesiącem kalendarzowym był Nisan (przełom marca i kwietnia), później były: Ijar, Siwan, Tamuz, Aw, Elul, Tiszri, Cheszwan, Kiszew, Tewet, Szwat, Adar. Nazwy miesięcy wywodzą się z tradycji babilońskiej.